Lady Elizabeth Neville-Ashford pragnie podróżować po świecie, zrobić karierę zawodową i wyjść za mąż z miłości. Jednak w roku 1914 życiem brytyjskiej arystokracji rządzą ścisłe zasady, które w parze z oczekiwaniami wymagającej matki uniemożliwiają dziewczynie pójście za głosem serca. Wybuch wojny okazuje się dla niej szansą na niezależność. Wbrew rodzicom wyprowadza się z domu i zostaje... kierowcą ambulansu w Pomocniczym Korpusie Wojskowym Kobiet. Wysłana do szpitala polowego we Francji spotyka Roberta Frasera, najlepszego przyjaciela jej brata, przystojnego lekarza, który w przeszłości zawsze zachęcał ją do realizowania marzeń. Teraz Lilly pragnie, by jego przyjaźń stała się czymś więcej bez względu na różniące ich pochodzenie. Dla niego ona jest najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek poznał. Życiowy scenariusz jednak zawsze zaskakuje. Robert, obawiając się o życie ukochanej, za wszelką cenę chce zapewnić jej bezpieczeństwo, nawet jeśli złamie jej serce. Czy w świecie podzielonym przez różnice klasowe, pełnym niepewności i śmierci, ich miłość ma szanse na przetrwanie? Czy też stanie się kolejną ofiarą tragicznej wojny?

Oparta na prawdziwej historii, porównywana do Casablanki, wzruszająca opowieść o miłości, zaufaniu, trudnych relacjach, wojnie i prześladowaniach, a także o antysemityzmie po obu stronach niemiecko-francuskiej granicy. Połowa lat trzydziestych XX wieku. Wychowana w Nevadzie Rose Manon, nowojorska dziennikarka, córka amerykańskiej Żydówki, dostaje wymarzoną pracę jako zagraniczna reporterka w Paryżu. W uznaniu jej profesjonalizmu szef przydziela ją do pracy w Berlinie. Jako korespondentka polityczna Rose pisze reportaże o okrucieństwach wobec ludności żydowskiej. Przypadkiem poznaje Leona, grawera i antynazistę. Ich romans z czasem przeradza się w głębokie uczucie. Młoda kobieta nie wie jednak, że jej kochanek skrywa niebezpieczną tajemnicę.

Rozpaczliwe poszukiwania zaginionego dziewięciolatka doprowadzają jego matkę do odkrycia przerażających tajemnic, które rozbiją jej świat na drobne kawałki. Poruszająca powieść o rodzicach i dzieciach, poczuciu winy i wybaczaniu. Olivia miała zaledwie piętnaście lat, kiedy opuściła dom rodzinny w Ocean Vista. Dwadzieścia lat później rozpada się jej małżeństwo i kobieta wraca do miasta, w którym się wychowywała wraz z dziećmi. Niestety podczas wizyty dochodzi do tragicznego wydarzenia - niespodziewanie znika dziewięcioletni syn Olivii, u którego została zdiagnozowana choroba dwubiegunowa. Paniczne poszukiwania dziecka przywołują bolesne wspomnienia Olivii z dzieciństwa, przez które opuściła rodzinne miasto. Kobieta będzie musiała zmierzyć się z demonami przeszłości, aby odnaleźć ukochanego syna.

„Kossakowie orzą, sieją, chodzą na wojnę i piszą” Zofia Kossak, primo voto Szczucka, secundo voto Szatkowska wywodziła się z niezwykłego rodu i właśnie to dziedzictwo zdeterminowało jej życie. Jednocześnie zaś, w myśl zasady noblesse obligue, zobowiązywało do pielęgnowania pamięci o familii i o jej losach przeplatających się z dziejami innych rodów. Dzięki wypełnionemu wobec potomnych zobowiązaniu pamiątki i dokumenty zachowane w muzeum pisarki w Górkach Wielkich mówią dziś wiele o rodzinie Kossaków i o niej samej. Była żoną, matką, zgodnie z rodzinną tradycją studiowała malarstwo, by w końcu zostać pisarką, której proza historyczna, w tym Błogosławiona wina i Krzyżowcy, czytana jest do dziś. Więźniarka Auschwitz i Pawiaka. Jej dramatyczne losy okupacyjne stanowiły cenę za zaangażowanie w ruch oporu i niesienie pomocy Żydom, do czego skłoniły ją głęboka wiara i współczucie. Po upadku Powstania Warszawskiego, w którym brała udział, trafiła do Londynu i wiele lat spędziła w Kornwalii, gdzie razem z mężem hodowała owce. Jak podkreślają wszyscy, którzy się z nią zetknęli, była osobą prawą, rozumiejącą, niosącą pomoc potrzebującym, odważną zarówno w głoszonych poglądach, jak i w postępowaniu. Piękny portret Zofii Kossak, kreślony na podstawie listów, pamiętników i wspomnień, przywraca jej postać współczesnemu czytelnikowi. Była kobietą niezwykłą, „bożym szaleńcem”, mówili o niej: świetlana postać, najszlachetniejszy płomień, natchnienie Polski podziemnej, najdzielniejsza z dzielnych, bohaterska „Weronika”, nieustraszona „Ciotka”, osoba życzliwa, pełna wdzięku i uśmiechu, o żywych, rozświetlonych oczach, wspaniała kobieta o miłym sposobie bycia, przyciągająca ludzi młodych dzięki swej promieniującej naturze, prostocie, niezachwianej wierze i pogodzie ducha.